W obliczu współczesnych wyzwań i zagrożeń kwestią priorytetową dla państwa jest zapewnienie obywatelom bezpieczeństwa. Zjawiska niepożądane, o których do niedawna rozważano głównie w sposób teoretyczny (np. pandemia, wojna), stały się częścią naszej rzeczywistości, negatywnie determinując funkcjonowanie i rozwój społeczeństw. Wspomniane kryzysy przyczyniły się do tego, że szeroko pojętemu bezpieczeństwu, w tym podmiotom odpowiedzialnym za jego zapewnienie zaczęto poświęcać szczególną uwagę. Zintensyfikowano przy tym działania mające na celu odpowiednie przygotowanie i ewentualne wykorzystanie sił i środków będących w dyspozycji państwa do przeciwdziałania różnego rodzaju zagrożeniom. W prezentowanych rozważaniach podjęto problematykę straży gminnej (miejskiej), będącej jednym z wielu podmiotów zaangażowanych w kształtowanie szeroko rozumianego bezpieczeństwa państwa [...]. Fragment wstępu

(...)Problematyka dotycząca bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, która została ukazana w niniejszej publikacji w perspektywie wybranych problemów teorii i praktyki, obejmuje wybrane aspekty wpływające na kształtowanie omawianego zjawiska. Niejako wprowadzenie do problematyki stanowi ukazanie kształtowania się systemu bezpieczeństwa wewnętrznego w II Rzeczy pospolitej Polskiej w latach 1918–1922. Autorzy umożliwili Czytelnikom odniesienie zagadnień historycznych do współczesnej polityki bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. W kolejnych rozdziałach monografii uwaga Autorów została skierowana na instytucjonalno-prawne ujęcia bezpieczeństwa wewnętrznego w aspekcie użycia przez Policję środków przymusu bezpośredniego w ochronie bezpieczeństwa wewnętrznego. Przedstawione przykłady zostały ukazane w świetle orzecznictwa krajowego i międzynarodowego. Stosowanie przymusu państwowego w postaci środków przymusu bezpośredniego dotyczy szczególnie ważnej kwestii ingerencji państwa (w omawianym rozdziale Policji) w sferę praw, a nawet wolności człowieka. Dlatego też nieprzypadkowo ukazano w monografii działania Policji i straży gminnych (miejskich) w celu zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzeń, ze szczególnym uwzględnieniem użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej. Zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego w demokratycznym państwie prawnym musi odbywać się w zakresie prawnie określonych zadań i uprawnień podmiotów państwowych oraz praw i obowiązków osób przebywających na jego terytorium. Dotyczy to nie tylko stosowania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej, ale wszelkich działań aparatu państwowego. Stanowieniu prawa, mającego być podstawą działań na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, został poświęcony kolejny rozdział opracowania. Wybrane problemy związane z tą aktywnością ukazano zarówno w perspektywie teoretycznej, jak i praktycznej odnoszącej się do obszaru całego kraju. Z pewnością perspektywa terenowa pozwoliłaby na przeprowadzenie równie interesujących badań. W zainteresowaniu Autorów znalazła się również problematyka bezpieczeństwa uczestników pielgrzymek, procesji i konduktów żałobnych korzystających z dróg publicznych. Zagadnienie to jest żywym tematem w państwie, w którym liczne uroczystości religijne absorbują aparat państwowy do zapewnienia bezpiecznego ich przebiegu, a kondukty żałobne są niezbędną, zwyczajową codziennością. Zadania te stają się szczególnie ważne,gdy w kraju organizowane są takie przedsięwzięcia jak XXIX Światowe Dni Młodzieży. Powoduje to potrzebę utylitarnego przedstawiania zagadnienia szczególnie wówczas, gdy wśród codziennych doniesień mediów pojawiają się informacje o zamachach terrorystycznych o podłożu religijnym. (...)

1. Charakterystyka zjawiska współczesnego terroryzmu 1.1. Wybrane źródła współczesnego terroryzmu 1.1.1. Źródła polityczne 1.1.2. Źródła społeczne 1.1.3. Religijne źródła terroryzmu 1.1.4. Podsumowanie 1.2. Definicja terroryzmu 1.2.1. Trudności definiowania zjawiska terroryzmu 1.2.2. Złożoność zjawiska ze względu na jego ewolucję 1.2.3. Organizacje międzynarodowe wobec definiowania terroryzmu 1.2.4. Społeczne aspekty zjawiska terroryzmu 1.2.5. Definicja terroryzmu według Komisji Europejskiej 1.2.6. Definiowanie terroryzmu przez wybrane służby specjalne 1.2.7. Definiowanie zjawiska przez „metodę działania” 1.2.8. Typologie terroryzmu 1.2.9. Podsumowanie 1.3. Sposoby działania terrorystów 1.3.1. Pozyskiwanie środków finansowych na działalność terrorystyczną 1.3.2. Ataki z wykorzystaniem broni palnej 1.3.3. Zamachy z użyciem broni białej 1.3.4. Zamach z wykorzystaniem ładunku wybuchowego 1.3.5. Atak z wykorzystaniem statku powietrznego 1.3.6. Wzięcie zakładników 1.3.7. Wykorzystanie broni masowego rażenia 1.3.8. Zamachy z wykorzystaniem bezzałogowych platform mobilnych 1.3.9. Ataki cybernetyczne 1.3.10. Zamachy symultaniczne 1.3.11. Podsumowanie 1.4. Wybrane zamachy terrorystyczne 1.4.1. Zamach terrorystyczny na wyspie Bali 1.4.2. Zamachy przeprowadzone z wykorzystaniem fałszywych informacji 1.4.3. Zamachy terrorystyczne we Francji, Belgii i Niemczech 1.4.4. Zamach terrorystyczny w Arabii Saudyjskiej 1.4.5. Zamach na ropociąg w Baku-Tbilisi-Ceyhan 1.4.6. Zamach terrorystyczny w Wielkiej Brytanii 1.4.7. Podsumowanie 2. Wybrane elementy funkcjonowania organizacji terrorystycznych 2.1. Kategorie wydatków organizacji terrorystycznych 2.2. Działania propagandowe organizacji terrorystycznych 2.3. Rekrutacja członków 2.3.1. Wybrane sposoby rekrutacji 2.3.1.1. Rekrutacja pasywna 2.3.1.2. Rekrutacja w więzieniach 2.3.1.3. Koszty rekrutacji 2.4. Szkolenie członków organizacji terrorystycznych — wybrane elementy 2.4.1. Manipulacja psychiczna jako element szkolenia 2.4.2. Cechy wyszkolonego zamachowca 2.5. Podsumowanie 3. Finansowanie działalności organizacji terrorystycznych 3.1. Definicja finansowania terroryzmu 3.1.1. Definicja finansowania terroryzmu według Banku Światowego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego 3.1.2. Organizacja Narodów Zjednoczonych wobec finansowania terroryzmu 3.1.3. Prawo polskie wobec finansowania terroryzmu 3.2. Wykorzystanie organizacji non-profit 3.3. Wsparcie od sympatyków organizacji terrorystycznych 3.4. Podmioty gospodarcze działające na rzecz organizacji terrorystycznych 3.5. Nielegalne źródła przychodu terrorystów 3.5.1. Produkcja i handel narkotykami 3.5.2. Handel diamentami 3.5.3. Przemyt i handel towarem 3.5.4. Handel „żywym towarem” 3.5.5. Wymuszenia 3.5.6. Porwania i drobna przestępczość 3.5.7. Wykorzystanie instytucji bankowych 3.5.8. Współczesne technologie — Internet 3.5.9. Handel dziełami sztuki i oszustwa podatkowe 3.5.10. Eksploatacja surowców naturalnych 3.6. Wybrane państwa finansujące terroryzm 3.6.1. Iran 3.6.2. Sudan 3.6.3. Syria 3.6.4. Podsumowanie 4. Przykłady pozyskiwania środków przez wybrane organizacje terrorystyczne 4.1. Al-Kaida 4.1.1. Pozyskiwanie środków finansowych 4.1.2. Rekrutacja członków organizacji 4.1.3. Szkolenie członków Al-Kaidy 4.2. Boko Haram 4.2.1. Pozyskiwanie środków finansowych 4.2.2. Rekrutacja członków organizacji 4.2.3. Szkolnie członków Boko Haram 4.3. Hezbollah 4.3.1. Pozyskiwanie środków finansowych 4.3.2. Rekrutacja członków organizacji 4.3.3. Szkolenie członków Hezbollah 4.4. ISIS 4.4.1. Pozyskiwanie środków finansowych 4.4.2. Rekrutacja członków organizacji 4.4.3. Szkolenie członków ISIS 4.5. Podsumowanie Zakończenie Bibliografia Literatura Artykuły zamieszczone w Internecie Akty prawne Raporty Artykuły prasowe Materiały pokonferencyjne Strony internetowe